ហនុមាន, ពានរ ឬស្វា

ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំបានចូលទៅមើលគេហទំព័ររបស់ខ្ញុំ ចង់ដឹងចំនួនអ្នកអានអត្ថបទរបស់ខ្ញុំមានប៉ុន្មាន​នាក់។ ក្នុងនោះ ខ្ញុំបានឃើញការបញ្ចេញយោបល់មួយ ដែលខ្ញុំយល់ថា ជាការគំរាមកំហែង ច្រើនជា​សម្ដីឡែបខាយ ព្រោះមាន​ប្រើ​ពាក្យថា “ដំបងឫស្សី” និង “សសៃញាក់” ជាដើម។

អ្នកដែលបញ្ចេញមតិលើគេហទំព័រខ្ញុំនោះ​ គេប្រើឈ្មោះថា “ហនុមាន” ខ្ញុំបានចុចទៅលើ​មតិរបស់គេ បាន​ឃើញរូបគំនូរហនុមានមួយដ៏ល្អ ដោយនៅខាងក្រោមមានសរសេរអក្សរថា “ស្វាមួយជីវិត”។ ថ្វីបើរៀន​បាន​តិចតួច ហើយពេលខ្លះរៀនពីសត្វឆ្កែផងនោះ (សូមរកមើល​កំណាព្យ “ឆ្កែខ្ញុំ ឆ្កែគេ” របស់ខ្ញុំ នៅលើគេហទំព័រនេះ) ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​អាច​យល់បានពីន័យដែលគេចង់​និយាយ។ មិនដឹង​ថា អ្នកនោះគេបានរៀនចេះដឹងច្រើនពីរឿងហនុមាន ឬស្វានេះឬអត់ទេ។ ខ្ញុំបាន​មើលសៀវភៅតិចតួច ដែលប៉ះចំរឿងហនុមាន ឬស្វានេះ ដែលខ្ញុំឃើញមានតែពីរប្រភេទប៉ុណ្ណោះ គឺហនុមាន ឬស្វាដែល​មានអំណាច អាចឃាត់ព្រះអាទិត្យមិនឲ្យដើរទៅមុខបាន (រឿងរាមកេរ្តិ៍) និងស្វាបុព្វជាតិ​ព្រះសមណៈគោត្តម ដែលមានប្រាជ្ញាដឹងដល់ជម្រៅពុតត្បុតក្រពើ (រឿងព្រេងខ្មែរ) ឯពពួកស្វាមួយប្រភេទទៀត គ្មានបាន​ការ​អី​ទាំងអស់ ជាស្វាកំហិល រពិសផុតលោកិយ ដើរយក​តែអង្គជាតិខ្លួនស៊ករន្ធទាំងពួង និងធ្វើអាការញនតាមសភាព​នៃសត្វតិរច្ឆាន។ ថ្ងៃមួយទៅញនចំមាត់​អណ្ដើក បណ្ដាលឲ្យអណ្ដើកច្រឹបដាច់ឫស្សគល់ជីវិតទៅ ក្សិណក្ស័យទាំង​ជីវិត​ជីវ៉ាទៅទៀត។

ឱ! ខ្ញុំមិនប្រាថ្នាឲ្យអ្នកបានជាស្វាកំហិល រពិសផុតលោកិយដូចក្នុងឧទាហរណ៍ខាងលើនេះ​ទេ ព្រោះខ្ញុំជា​មនុស្សមានសតិ ហើយថ្វីបើអ្នកសម្ដែងកិរិយាជាមនុស្សអប្បប្រាជ្ញា ក៏ខ្ញុំប្រាថ្នាឲ្យអ្នក​ជាហនុមាន ជាស្វា ឬពានរ ដ៏មានអំណាច​ដូចហនុមានក្នុងរឿងរាមកេរ្ដិ៍ ឬជាស្វាដ៏មានប្រាជ្ញា ដូចស្វាបុព្វជាតិព្រះសមណៈគោត្តមនៃយើង។ ចំណែកឯខ្ញុំ ខ្ញុំដឹង​ខ្លួន​ហើយថា ខ្ញុំគ្មានអំណាច​ដូច​ហនុមានក្នុងរឿងរាមកេរ្តិ៍នោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំសូមត្រឹមតែស្វាបុព្វជាតិព្រះសមណៈគោត្តម​ទៅចុះ។ ប្រាថ្នាត្រឹមតែដឹងល្បិចកល ពុតត្បុតក្រពើទៅបានហើយ មិនហ៊ានប្រាថ្នាលើសនេះទេ។

អត្ថបទសាកល្បងដោយ៖ ណុល ដារ៉ា