ស្ដាយពាក្យ “គប់គិត”

បច្ចុប្បន្ន ខ្មែរយើងប្រើពាក្យ “ឃុបឃិត” រត់មាត់ទៅហើយ។ តាមពិតទៅ ពាក្យនេះគ្មាននៅក្នុង​វចនា​នុក្រមសម្ដេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត ទេ។ ពាក្យ “ឃុបឃិត” បើតាមការប្រើរត់មាត់ទៅ គឺមានន័យ​ថា ការរួមគំនិតគ្នាគិតធ្វើការអ្វីមួយ ឬការសមគំនិតគ្នា។

បើតាមសៀវភៅដែលខ្ញុំធ្លាប់អាន, សូមទោសខ្ញុំមិនចាំថា​សៀវភៅមួយណាទេ អាចជាសៀវភៅ​របស់លោក អៀវ កើត មើលទៅ, បាននិយាយអំពីពាក្យ “ឃុបឃិត” នេះ ថាខ្មែរយើងប្រើពាក្យនេះ​តាម​ភាសាសៀម ដែលសៀមបានយកពាក្យ “គប់គិត” ក្នុងភាសាខ្មែរទៅប្រើ ប៉ុន្តែដោយគេមិនអាចបញ្ចេញ​សំឡេងច្បាស់ដូចខ្មែរ វាក៏ចេញជា “ឃុបឃិត” ដូច្នេះទៅ ហើយខ្មែរក៏ប្រើពាក្យ “គប់គិត” ទៅជា​ “ឃុបឃិត” តាមសៀមរហូតមក។

បើយើងធ្វើការសិក្សាលើន័យនៃពាក្យ “ឃុប” និង “ឃិត”  យើងឃើញថា ពាក្យនេះក្នុងន័យអ្វី​ច្បាស់លាស់ក្នុងភាសាខ្មែរទេ។ ប៉ុន្តែ បើយើងមើលទៅលើពាក្យ “គប់” និង “គិត” នោះយើងនឹងឃើញ​ថា ពាក្យទាំងពីរនេះសុទ្ធតែមានន័យរៀងៗខ្លួន។ ពាក្យ “គប់” គឺរាប់រកគ្នា, ចងសមាគមនឹងគ្នា ឯពាក្យ​ “គិត” មានន័យថា ត្រិះរិះ, ពិចារណា, នឹក, រឭក ហើយនៅពេលពាក្យនេះផ្សំបញ្ចូលគ្នា វាបានទៅជា​ពាក្យ “គប់គិត” ដែលមានន័យថា រួមគំនិតគ្នា, គិតគូរគ្នា ឬក៏ថា រួមគ្នាគិតដោះស្រាយបញ្ហាជាដើម។

ខ្ញុំបានត្រឹមតែស្ដាយពាក្យខ្មែរ ដែលខ្មែរមានប្រើ ប៉ុន្តែបែរជាខ្មែរទៅប្រើពាក្យគេមកប្រើជំនួស​ពាក្យ​របស់ខ្លួនទៅវិញ។ បើសិនជាលោកអ្នកពិតជាស្ដាយពាក្យខ្មែរដូចខ្ញុំដែរ ខ្ញុំជឿថា លោកអ្នកនឹង​ប្ដូរទម្លាប់មក​ប្រើ​ពាក្យ “គប់គិត” ជារបស់ជាតិយើងវិញមិនខាន។

អត្ថបទសាកល្បងដោយ៖ ណុល ដារ៉ា