ជនរងគ្រោះនៃតុលាការខ្មែរក្រហម

មកដល់ពេលនេះ បុគ្គលិកជាតិនៃតុលាការខ្មែរក្រហមមិនបានទទួលប្រាក់ប្រចាំខែរបស់ខ្លួនចំនួន​បីខែ​មកហើយ ហើយកំពុងតែឈានចូលដល់ខែទី៤ផងដែរ។ ការយឺតយ៉ាវក្នុងការផ្ដល់ប្រាក់ខែដល់បុគ្គលិកជាតិនេះ ត្រូវបានសារព័ត៌មានមួយចំនួនប៉ាន់​ប្រមាណថា ដោយសារប្រទេស​ម្ចាស់ជំនួយ ដែលតែងតែផ្ដល់ជំនួយដល់​តុលាការជាទៀងទាត់នោះ បានផ្អាកការផ្ដល់ជំនួយ ព្រោះគេទាមទារឲ្យរដ្ឋាភិបាលខ្មែរ ក៏ដូចជាភាគីជាតិនៃ​តុលាការ​នេះបំពេញតាមលក្ខខណ្ឌរបស់គេ។

ការយឺតយ៉ាវក្នុងការផ្ដល់ប្រាក់ខែដល់បុគ្គលិកនេះ បណ្ដាលឲ្យអ្នកបកប្រែពីអង្គភាពបកប្រែភាសា ដែលជាក្បាលម៉ាស៊ីនដ៏សំខាន់មួយសម្រាប់តុលាការកូនកាត់ ប្រើប្រាស់បីភាសាខ្មែរ អង់គ្លេស បារាំងមួយនេះធ្វើ​ពហិការមិនចូលបំពេញការងារ ដោយដាក់លក្ខខណ្ឌថា “លុះណាតែគេបានទទួលប្រាក់ខែសម្រាប់ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១២ និងកិច្ចសន្យាការងារ​សម្រាប់ឆ្នាំ២០១៣ ទើបពួកគេចូលបំពេញការងារវិញ”។

តើការយឺតយ៉ាវក្នុងការបើកប្រាក់ខែដល់បុគ្គលិក បង្កជាព្យសនកម្មយ៉ាងណា?

បុគ្គលិកជាតិជិត៣០០នាក់នៃតុលាការកូនកាត់មួយនេះ គឺជាជនរងគ្រោះដោយផ្ទាល់ ដំបូងគេនៅក្នុង​រឿងនេះ។ ពួកគេខំបំពេញភារកិច្ចការងារតាមតួនាទីរៀងៗខ្លួន ដោយសង្ឃឹមថានឹងទទួលបានប្រាក់ខែរបស់ពួក​គេជារៀងរាល់ខែតាមកិច្ចសន្យាការងារ។ ការយឺតយ៉ាវក្នុងការផ្ដល់ប្រាក់ខែដល់បុគ្គលិកនេះ គឺជាការ​រំលោភ​បំពានយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរមួយទៅលើសិទ្ធិរបស់កម្មករ និយោជិត ឬអាចនិយាយបានថាជាការរំលោភ​សិទ្ធិមនុស្សផង​ដែរ។ ផ្ទុយពីឆន្ទៈរបស់តុលាការ ដែលថាស្វែងរកយុត្តិធម៌ឲ្យជនរងគ្រោះនៃរបបខ្មែរក្រហម ប៉ុន្តែនៅតាមផ្លូវ​ទៅ​រក​យុត្តិធម៌នោះ តុលាការនេះបែរជាសាងនូវភាពអយុត្តិធម៌សម្រាប់បុគ្គលិកជាតិ​ដែលកំពុងបម្រើការងារ​នៅទីនេះទៅ​វិញ។

ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណី ដែលជាជនរងគ្រោះដោយផ្ទាល់ពីរបបខ្មែរក្រហម កំពុងតែដាក់ពាក្យទាមទារ​រកយុត្តិធម៌ និងសំណង ប៉ុន្តែការទន្ទឹងរង់ចាំយុត្តិធម៌ និងសំណងរបស់ពួកគាត់​កាន់តែអូសបន្លាយទៅ ដោយសារ​តែការធ្វើពហិការរបស់អ្នកបកប្រែដែលមិនបានបើកប្រាក់ខែរបស់ពួកគេ។ ជនរងគ្រោះដែលជា​ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីទាំងអស់នោះ គឺជាជនរងគ្រោះពីរដង៖ ទី១ គឺរងគ្រោះដោយផ្ទាល់ពី​របបខ្មែរក្រហម ហើយទី២ គឺរងគ្រោះដោយសារការពន្យារពេលសវនាការ ដែលពួកគាត់​ទន្ទឹងរង់ចាំយុត្តិធម៌​យ៉ាង​អន្ទះសារ ហើយមានអ្នកខ្លះបានស្លាប់ដោយសារជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ ឬដោយសារវ័យជរា នៅតែមិនបានឃើញ​យុត្តិធម៌នោះដដែល។

ជនរងគ្រោះទី៣ នៃការពន្យារពេលសវនាការនេះគឺជនជាប់ចោទ ដែលមានសិទ្ធិត្រូវទទួលបាននូវ​ការជំនុំជម្រះក្ដី​ដោយឆាប់រហ័ស។ មកដល់ពេលនេះពួកគាត់ម្នាក់ៗបានជាប់នៅក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំងនៃ អ.វ.ត.ក ជាង​៦ឆ្នាំមកហើយ ហើយការពន្យារពេលសវនាការ អាចនឹងធ្វើឲ្យពួកគាត់បន្តជាប់ឃុំឃាំងនៅទីនេះជា​ច្រើនឆ្នាំទៅ​មុខទៀត។ បើតាមវ័យចាស់ជរារបស់ពួកគាត់ និងជំងឺដែលចេះតែយាយី បៀតបៀនជារៀងរាល់ថ្ងៃ ពួកគាត់អាច​ស្លាប់មុនពេលបញ្ចប់ការជម្រះសេចក្ដីរបស់គាត់។

តើនរណាជាអ្នកទទួលខុសត្រូវក្នុងរឿងនេះ?

តាមមាត្រា១៥នៃកិច្ចព្រមព្រៀងបង្កើតតុលាការនេះ គឺរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាជាអ្នកទទួលខុសត្រូវទាំង​ស្រុងលើបញ្ហានេះ។ ប៉ុន្តែមិនមែនបានន័យថា ភាគីអង្គការសហប្រជាជាតិមិនមានចំណែក​ក្នុងការទទួល​ខុស​ត្រូវ​​នោះទេ។ អង្គការសហប្រជាជាតិបានព្រមព្រៀងអនុម័តលើថវិកា និងកៀងគររកជំនួយជួយគាំទ្រភាគីជាតិ​ជា​រៀងរាល់ឆ្នាំមកហើយ បើសិនជាភាគីអង្គការសហប្រជាជាតិ ឬម្ចាស់ជំនួយលែងគាំទ្រភាគីជាតិទៀតហើយ គួរតែជូន​ដំណឹងដល់ភាគីជាតិឲ្យបានដឹងជាមុន មិនត្រូវទុករហូតទឹកដល់ច្រមុះបែបនេះទេ។ ដូច្នេះ អង្គការសហ​ប្រជាជាតិ និងប្រទេសធ្លាប់ផ្ដល់ជំនួយក៏ជាអ្នកទទួលខុសត្រូវក្នុងរឿងនេះដែរ។

អត្ថបទសាកល្បងដោយ៖ ណុល ដារ៉ា