ការប្រកួតប្រជែងមិនសុចរិត

ល្ងាចមិញ ក្រោយពីធ្វើការងារអស់កម្លាំង ខ្ញុំបានទៅអង្គុយញ៉ាំអាហារនៅភោជនីយដ្ឋាន រីវើ (river) តាមមាត់​ស្ទឹងសង្កែ ជិតគល់ស្ពានតោថ្ម ខាងលិចស្ទឹង មុខសាលាខេត្ត​បាត់ដំបង បានស្ដាប់ឮអ្នកអង្គុយតុជិតខ្ញុំ ជជែកគ្នា​ជាមួយជនបរទេស ​ពីរឿងកំពូលឧកញ៉ារបស់គណបក្សប្រជាជនម្នាក់ ដែលល្បីឈ្មោះនៅខាងខេត្តកោះកុង អំពីរបៀបរកស៊ីមិន​សុចរិតរបស់គាត់។

សូមទោស សូមលោកកុំភ័យអី វាមិនមែនរឿងនាំទំនិញចូលអត់បង់ពន្ធ ឬជំនួញកញ្ឆា អាភៀនទេ គឺគ្រាន់តែការ​ប្រកួត​ប្រជែងមិនស្មោះត្រង់ប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកនិយាយនោះថា គេមានសាច់ញាតិរកស៊ីបើកផ្ទះសំណាក់នៅខេត្ត​កោះកុង ហើយលោកឧកញ៉ានោះមានកាស៊ីណូ និងសណ្ឋាគារនៅ​ទីនោះដែរ ឲ្យតែរដូវបុណ្យទានមានភ្ញៀវ​ទៅលេងច្រើន លោកឧកញ៉ាបញ្ជាឲ្យអ្នកកាន់ទឹកភ្លើង ផ្ដាច់ទឹក ផ្ដាច់ភ្លើង ដើម្បីឲ្យអ្នកភ្ញៀវវេចបង្វិច​រត់​ទៅស្នាក់នៅសណ្ឋាគាររបស់លោកឧកញ៉ា។ ជនបរទេសដែលអង្គុយស្ដាប់នោះគ្រវីក្បាល ហើយលើំកដៃស្ដាំ​ឡើងអូសកាត់បំពង់ក ដែលខ្ញុំគិតយល់ន័យថា “សមតែដាច់ក្បាល”។

បើដូចអ្វីដែលអ្នកអង្គុយតុជិតខ្ញុំនោះនិយាយមែន នោះវាមិនមែនជាការប្រកួតប្រជែងដោយសុចរិតទេ។ លោក​នាយករដ្ឋមន្ត្រីខ្មែរដែលទើបតែជាប់ឆ្នោតថ្មី ដែលបក្សប្រឆាំងចោទប្រកាន់ថា ជានាយករដ្ឋមន្ត្រីមិនគ្រប់ទឹកនោះ ទើបតែបាន​ធ្វើសេចក្ដី​ថ្លែងការណ៍យ៉ាងពីរោះ អំ​​ពី​ការឆ្លុះកញ្ចក់ ងូតទឹកសម្អាតខ្លួន ដុសក្អែល និងព្យាបាលជំងឺ បើបានដឹង​រឿងនេះ​ហើយ តើនឹងបិទមាត់ បិទភ្នែក បិទត្រចៀក ដូចរូបត្លុកស្វាទាំងបីក្បាលដែល​គេ​តែងឃើញ​នៅលើហ្វេសប៊ុកនោះ ឬក៏នឹងចាត់ការ​ស៊ើបអង្កេត​រកការពិត?

អត្ថបទសាកល្បងដោយ៖ ណុល ដារ៉ា